Ik ben Ronald Weddepohl, gepensioneerd, weduwnaar, vader en opa. Het fotograferen is mij met de paplepel ingegeven door mijn vader die ook hartstochtelijk fotograaf was. Ik was 6 jaar toen ik voor het eerst foto's maakte met een Agfa boxje. Later fotografeerde ik veel met de Olympus camera van mijn vader. Het was toen heel normaal om dia's te schieten. Op mijn 16e kreeg ik een Vogtlander Vitoret en die camera was een trouwe metgezel. Op vakantie en tijdens school feestjes. Ik heb heel veel gefotografeerd met deze camera. Mijn eerste spiegelreflex was de Canon AE1, nog steeds een analoge camera. Ik koester mijn camera's en ze staan alle 4 bij mij in een vitrine.
Ik denk dat ik 1 van de eersten was die overging op digitaal. Dat was een Canon Pro60 en in geen enkel opzicht te vergelijken met de camera's van nu. Daarna volgde een Nikon D70 en later een Nikon D90. Ik dacht dat het wel stoer was om een Nikon om mijn nek te hangen maar ik heb nooit aan Nikon kunnen wennen. Nu heb ik weer een Canon, namelijk de EOS RP Fullframe systeemcamera en ben daar nog steeds erg blij mee.
Inmiddels ben ik goed thuis in Lightroom Classic en ik weet ook de weg in Photoshop. Om bij te blijven volg ik constant de cursussen van Zoom.nl en heb daar veel plezier in.
Mijn fotografische interesse ligt voornamelijk bij de landschapsfotografie. Albert Dros is daarbij mijn grote voorbeeld. Ook straatfotografie vind ik heerlijk om te doen maar heb nog steeds moeite om mensen zomaar te fotograferen.
Hoogtepunt in het jaar zijn voor mij het Jazz festival en de Living Statues.